ซิ่นตีนจกแบบสันป่าตอง
อำเภอสันป่าตองในอดีตเป็นแหล่งชุมชนสำคัญที่อยู่บนเส้นทางการค้า ไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางน้ำ กองคาราวานพ่อค้างัวต่างจะต้องผ่านชุมชนนี้เพื่อมุ่งหน้าไปสู่เมืองมะละแหม่ง ในขณะที่แม่น้ำปิงที่ไหลฟาดผ่านก็ทำให้มีเรือหางแม่ป่องที่จะมุ่งหน้าไปสู่กรุงเทพฯ ต้องผ่านชุมชนแห่งนี้ด้วย จากงานวิจัยเรื่อง“การค้าและผลิตภัณฑ์ผ้าในภาคเหนือของประเทศไทยจากมุมมองทางประวัติศาสตร์” ของแคทเธอรีน เอ.โบวี ชุมชนเหล่านี้เป็นศูนย์กลางการปลูกฝ้ายและทอผ้าเพื่อส่งออกไปยังต่างแดน ทำให้พอจะทราบได้ว่าสันป่าตองในอดีตนั้น คงเป็นชุมชนที่มีการทอผ้าอย่างแพร่หลาย แม้ในปัจจุบันแทบไม่ปรากฏให้เห็นแล้ว
ในบรรดาผ้าซิ่นตีนจกโบราณของจังหวัดเชียงใหม่ที่มีชื่อเสียงในด้านความงดงามและหายาก นอกเหนือไปจากผ้าซิ่นตีนจกโบราณแบบชาวเวียงแล้ว ก็คือผ้าซิ่นตีนจกจากอำเภอสันป่าตองนั่นเอง อย่างไรก็ตามเป็นที่น่าประหลาดใจ ที่ผ้าซิ่นตีนจกโบราณของสันป่าตองมักปรากฏอยู่อย่างมาก ในชุมชนชาวไทเขิน ไทยอง เช่น หมู่บ้านต้นแหน หมู่บ้านต้นกอก เป็นต้น แสดงให้เห็นถึงการยอมรับค่านิยม วัฒนธรรมชาวไทยวนในกลุ่มชาติพันธุ์ที่มาจากต่างแดนได้เป็นอย่างดี
